Paultje's Herinneringen (1)
Paultje's Herinneringen (1)
Ex-journalist Paul Bulters jr. werd in 1948 geboren in Losser in het voormalige postkantoor op de hoek van de Driehoekstraat en de Braakstraat. Ongeveer op de plek van de huidige supermarkt EMTÉ. Omdat zijn vader ook Paul heette noemden veel oudere Lossernaren hem tot op latere leeftijd nog 'Paultje'. Hij kijkt de komende tijd, soms serieus, soms met een knipoog terug op zijn jeugd in Dorp Losser in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw.
Bloed aan de paal
Ik herinner mij een verhaal van mijn vader, dat over mij ging toen ik zo'n zes weken jong was. Vrienden van mijn ouders kwamen bij ons thuis kroamschudden ter ere van mijn geboorte. Onder hen Toon Beld, de vader van Gerard Beld de latere uitbater van het café-restaurant sporthal de Fakkel. Die was altijd in voor een grap. Zoals gebruikelijk ging de baby van schoot naar schoot en toen Toon Beld mij op schoot nam zei deze: 'Nu wil ik even controleren of het een jongen of een meisje is' en voorzichtig schoof hij mijn luier opzij. Op dat moment toonde ik al aan een echte man te zijn. Waarschijnlijk vond ik het schaamteloos hoe hij mij behandelde ten overstaan van een groot gezelschap en nam direct wraak. Een ferme plas over zijn broek liet hem weten, dat Paultje daar niet van gediend was. Tot grote hilariteit van de andere aanwezigen.
Mijn eerste herinnering gaat terug naar mijn eerste dag op de Theresiakleuterschool aan de Schuurkerkstraat, bij het voormalige klooster Maria Bijstand en de Mariaschool. In september 1953 om precies te zijn. Mijn moeder nam mij 's morgens rond half negen mee aan de hand en juist op dat moment arriveerde de Overdinkelse melkboer Hein Schoof met paard en wagen bij ons huis. Wij waren vanaf melkfabriek Dinkelland de eerste klant op zijn bezorgroute van zuivelproducten in het dorp.
Normaal kwam hij ons huis binnen met een opgewekt en een langgerekt 'Moggggggge'. Dat klonk vertrouwd in mijn kleine oren, maar dat zou ik nu vanmorgen voor de eerste keer missen. In plaats daarvan keek hij mij aan en zei: 'Hee Paultje, wat is er met jou aan de hand, je ziet zo bleek'. Mijn vertrouwen in de dag waar ik al lang tegenaan hikte was niet groot, maar zakte door die opmerking naar het absolute nulpunt. De tranen kwamen en die bleven de hele weg naar school komen. Tranen plensden op de Braakstraat, de Kosterstraat, het schoolplein van de Mariaschool tot aan de deur van de kleuterschool. En daar stonden twee nonnen van het klooster mij en de andere kinderen op te wachten. De reusachtige kappen waarin hun hoofden leken te verdwijnen zorgden er niet bepaald voor, dat ik met veel plezier de eerste stappen zette op weg naar de volwassenheid. Maar één keer binnen was ik al kleurend en figuurtjes prikkend alles snel vergeten.
Tot het 'speelkwartier'. Op het schoolplein werd ik, en vraag mij niet waarom, in het gezicht gekrabd door een meisje met lang haar dat later de dochter van een Losserse agent van politie bleek te zijn. Hoe harder het bloed stroomde hoe overvloediger werden ook mijn tranen van pijn en verdriet. Op mijn begeleidende gekrijs zou een speenvarken jaloers zijn geweest. De verzorging door een non deed alles snel weer vergeten. En de reusachtige pleister op mijn wang, die ik prachtig vond, bracht weer iets terug van mijn mannelijke trots die toch door een meisje was aangetast.
Het betreffende meisje is enkele jaren geleden weer in Losser komen wonen. Ik denk niet, dat zij zich de situatie nog kan herinneren. Als ik haar in het dorp tegenkom zal ik het haar toch nog eens vragen. Op mijn verdere leven heeft zij namelijk een belangrijk stempel gedrukt. Bij het zien van een vrouw met lange scherpe nagels ben ik op mijn hoede.
Paul Bulters
Trefwoorden: | Losser, Theresiakleuterschool |
Personen: | Toon Beld |
Periode: | 1948-1953 |
Locatie: | Losser |